“ညီမေလးရယ္ ….. အိမ္မွာပဲေနပါ”
မၾကာေသးမီက သတင္းတစ္ပုုဒ္ ဖတ္လိုုက္ရသည္။ မေလးရွားႏိုုင္ငံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ Datuk Seri Najib Tun Razak မွ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေလးမ်ားကိုု အိမ္ေဖာ္အျဖစ္ မေလးရွားႏိုုင္ငံတြင္ လာေရာက္အလုုပ္လုုပ္ကိုုင္ရန္ ေခၚယူလိုုသည္ဟုု ဆိုုသည္။
ညီမေလးရယ္ အိမ္မွာပဲေနပါ
Qing Minya
ေျပာင္းလဲတိုုးတက္ေနေသာ ေခတ္ႏွင့္အညီ အိမ္ေထာင္စုုတစ္ခုုတြင္ ခင္ပြန္းႏွင့္တန္းတူ ရင္ေဘာင္တန္းကာ အလုုပ္လုုပ္ရေသာ ဇနီးသည္မ်ားထဲတြင္ မေလးရွားအိမ္ေထာင္ရွင္မမ်ားလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။ အႏွီ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ အိမ္မႈကိစၥမ်ားကိုု ေဆာင္ရြက္ရန္ Domestic Worker ဟူေသာ အိမ္ေဖာ္မ်ားသည္ မရွိမျဖစ္ လုုိအပ္လွေပသည္။
မေလးရွားႏိုုင္ငံသိုု ့အင္ဒိုုနီးရွား၊ ကမ္ေဘာဒီးယား၊ ေလာ၊ ဖိလစ္ပိုုင္၊ ဗီယက္နမ္အစရွိေသာ အာရွႏိုုင္ငံမ်ားမွမိန္းကေလးမ်ား အိမ္ေဖာ္အျဖစ္ လာေရာက္ အလုုပ္လုုပ္ကိုုင္ၾကသည္။ ယင္းသိုု ့လာေရာက္ေသာ အိမ္ေဖာ္ဦးေရမွာ ၃၀၀,၀၀၀ ခန္ ့ရွိျပီး ၈၀% မွာ အင္ဒိုုနီးရွားႏိုုင္ငံမွ ျဖစ္သည္။ အင္ဒိုုနီးရွားအိမ္ေဖာ္ မေလးမ်ားသည္ မေလးရွားတြင္ လူႀကိဳက္မ်ားလွသည္။ အေၾကာင္းရင္းမွာ အင္ဒိုုနီးရွား ဘာသာစကား Bahasa Indonesia သည္ မေလးရွားႏိုုင္ငံ ႐ံုုး သံုုးဘာသာစကားျဖစ္ေသာ Bahasa Melayu ႏွင့္ အလြန္နီးစပ္၍ အင္ဒိုုနီးရွားအိမ္ေဖာ္မ်ားသည္ မေလးရွားႏိုုင္ငံသား အလုုပ္ရွင္မ်ားႏွင့္ေကာင္းမြန္ စြာ ေျပာဆိုု ဆက္ဆံႏိုုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဤေလာကႀကီးသည္ အေကာင္းႏွင့္အဆိုုးကား ဒြန္တြဲေနတတ္သည္။ လူဆိုုသည္ကား သူေတာ္ေကာင္းရွိသလိုု သူယုုတ္မာလည္းရွိပါသည္။ လူေကာင္း ရွိသလိုု လူဆိုုးမ်ားလည္း ေပါလွေခ်သည္။ ထိုုကဲ့သိုု႕ အိုုးပစ္အိမ္ပစ္ တနယ္တေက်းတြင္ စြန္႕စားလာေရာက္ အလုုပ္လုုပ္ရရွာေသာ အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ား၏ ဘဝသည္ကား ကံဇာတ္ဆရာႏွင့္ ေလာင္းေၾကးထပ္ၾကရသည္။ ကံေကာင္းပါက ၾကင္နာသနားတတ္ေသာ အလုုပ္ရွင္ႏွင့္ ႀကံဳရတတ္ၿပီး ကံအေၾကာင္းမ လွသူ အခ်ိဳ ့ေသာ မိန္းကေလးမ်ားမွာမူ ရက္စက္တတ္ေသာ၊ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္တတ္ေသာအလုုပ္ရွင္မ်ားႏွင့္ႀကံဳၾကရကာ အသက္ပင္ဆံုုးရံႈးရတတ္သည္ ဤစာစုုတြင္ကံအေၾကာင္းမလွ၍ ၾကမၼာ၏ သားေကာင္ျဖစ္ရရွာေသာ ညီမငယ္ေလးမ်ားအေၾကာင္းကိုု အနည္းငယ္တင္ျပလိုုပါသည္။
အင္ဒိုုနီးရွားမွ Nirmala Bonat သည္ ၂၀၀၃ ခုုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမွ ၂၀၀၄ ခုုႏွစ္၊ ေမလအထိ Hik Ik Ting ႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူ Yim Pek Ha တိုု ့ေန ထိုုင္ေသာ Kuala Lumpur, Jalan Tun Ismail ရွိ Villa Putera သိုု ့ ေရာက္ရွိ ခဲ့သည္။ သူမ ေနထိုုင္စဥ္ကာလအတြင္း အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ Madam Yim Peh Ha ၏ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈဒဏ္ ေၾကာင့္ ရုုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ရရွာကာ ေသမတတ္ခံစားခဲ့ရရွာသည္။ သူမ၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ-………
‘ကြ်န္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ မေလးရွားကိုု သြားအလုုပ္လုပ္ၿပီး ရြာကိုု ပိုုက္ဆံထုုပ္ပိုုက္ျပန္လာတာေတြ ေတြ႕ေတာ့ အားက်မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လာခဲ့တာပါ။ ဒီေရာက္ေတာ့ အႏွိပ္စက္ခံရပါတယ္။ Mdm Yim က ကြ်န္မေက်ာေပၚ ကိုု ေရေႏြးပူပူနဲ႕ ေလာင္းခ်ပါတယ္။ သူစိတ္မထင္ရင္ မထင္သလိုု စတီးလ္မတ္ ခြက္နဲ႕ မ်က္ႏွာကိုု ရိုုက္ပါတယ္။ မီးပူတိုုက္တာ မျပန္႕လိုု႕ဆိုုၿပီး ကြ်န္မရင္သားကိုု မီးပူ ပူပူနဲ႕ ကပ္ပါတယ္။’
Nirmala Bonat ၏ တိုုင္ၾကားခ်က္အရ ညွင္းပန္းသူအလုုပ္ရွင္ ေလယာဥ္မယ္ေဟာင္း အသက္ (၄၂)ႏွစ္ရွိ Yim Pek Ha ခမ်ာ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားအရ အေရးယူျခင္းခံရကာ ၂၀၀၈ ခုုႏွစ္တြင္ ေထာင္ဒဏ္ (၁၈)ႏွစ္ ခ်မွတ္ျခင္း ခံရသည္။
အလားတူ ၾကမၼာဆိုုးႏွင့္ ရင္ဆိုုင္ရသူ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေဖာ္မေလးတစ္ဦးမွာလည္း အင္ဒိုုနီးရွားမွပင္ ျဖစ္သည္။ အသက္ (၂၆)ႏွစ္အရြယ္ Win Faidah သည္ ၂၀၀၉ခုုႏွစ္ကုုန္ပိုုင္းတြင္ မေလးရွားႏိုုင္ငံ၊ Jelutong သိုု႕ လာေရာက္ခဲ့သည္။ သူမ၏အျဖစ္အပ်က္မွာ ရင္နာစရာ ေကာင္းလွေပသည္။ Win Faidah ၏ ေျပာျပခ်က္အရ သူမ၏ အလုုပ္ရွင္ အသက္ (၄၂)ႏွစ္ခန္႕ ခင္ပြန္းသည္က သူမအလုုပ္လုုပ္ကိုုင္ခဲ့ေသာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကုုန္မွစ၍ ၂၀၁၀ ခုုႏွစ္ ၊ ေမလအတြင္း သူမအား အႀကိမ္ႀကိမ္ အဓမၼျပဳက်င့္ခဲ့သည္ဟုု ဆိုုပါသည္။ ထိုုသိုု႕ အိမ္ရွင္အမ်ိဳးသားမွ ျပဳက်င့္စဥ္တြင္ ၄င္း၏ အသက္ (၃၆)ႏွစ္ခန္႕ရွိသူ ဇနီးသည္ျဖစ္သူမွ အားေပးကူညီခဲ့သည္ဟုုဆိုုပါသည္။ Win FaiDah မွ ရုုန္းကန္ဟစ္ေအာ္ အကူအညီေတာင္းခံျခင္းမျပဳႏိုုင္ရန္ ယင္းဇနီးသည္ျဖစ္သူမွ သူမအား ကန္ေက်ာက္ရိုုက္ႏွက္ျခင္း၊ ေျခလက္မ်ားကိုု ခ်ဳပ္ကုုိင္ေပးျခင္းစသျဖင့္ ၄င္း၏ ခင္ပြန္းသည္ျဖစ္သူအား ကူညီေပးသည္ဟုု ဆိုုပါသည္။ ထိုုသိုု႕ ညွင္းပန္း၍ အားရေသာအခါ လူမဆန္ေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ Win Faidah အား မေလးေငြ ရင္းဂစ္ ၃၀ ပါေသာ စာအိတ္တလံုုးျဖင့္ ၄င္းတိုု႕အိမ္မွ ကီလိုုမီတာ ၈၀ ကြာေဝးေသာ Nibong Tebal အရပ္ရွိ လူမေနေသာ အိမ္ေဟာင္းတစ္လံုုးတြင္ တကိုုယ္လံုုး ဒဏ္ရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ Win Faidah အား ႀကိဳးတုုပ္ကာ စြန္႕ပစ္ခဲ့သည္။ တာဝန္သိျပည္သူ လမ္းသြားလမ္းလာတစ္ဦးမွ သူမအားရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ျပီးေနာက္ သက္ဆိုုင္ရာသိုု႕အေၾကာင္း ခဲ့ျပီး သူမအား ကယ္တင္ႏိုုင္ခဲ့သည္။
ထိုုစဥ္က Win FaiDah သည္ ဦးေခါင္းမွ ေသြးတသြင္သြင္ ယိုုစီးလ်က္ရွိသည္။ သူမ၏ ရင္သားႏွင့္ေက်ာတြင္ ေရေႏြးပူေလာင္ေသာေၾကာင့္ ဒဏ္ရာ အႀကီးအက်ယ္ရခဲ့သည္။ ေျခလက္မ်ားလည္း ရက္ရက္စက္စက္ က်ိဳးလုုနီးနီး ရိုုက္ႏွက္ခံ ထားရရွာသည္။ ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ဟူေသာ စကားအတိုုင္း သူမ ေသတြင္းမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရရွာသည္။
၂၀၀၉ ခုုႏွစ္တြင္ အလားတူ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုုမွာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္အရြယ္ အင္ဒိုုနီးရွားအိမ္ေဖာ္ Siti Hajar အား အလုုပ္ရွင္ျဖစ္သူ Madam Hau Yuan Tyng, အသက္ ၄၅ ႏွစ္မွ တူျဖင့္ထုုျခင္း၊ ကတ္ေၾကးျဖင့္ထိုုးျခင္း၊ ေရေႏြးပူျဖင့္ေလာင္းျခင္း စသျဖင့္ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ သူမခမ်ာ ကိုုယ္လြတ္ ရုုန္းထြက္ေျပးကာ အင္ဒိုုနီးရွားသံရံုုးသိုု႕ အကူအညီေတာင္းခံခဲ့ရသည္။ အႏွီ လူမဆန္ေသာ အလုုပ္ရွင္မွာလည္း ဥပေဒအရအေရးယူျခင္း ခံရျပီး ေထာင္ ဒဏ္ ၁၁ ႏွစ္ က်ခံခဲ့ရေလသည္။
ဤကဲ့သိုု႕ မေလးရွားႏိုုင္ငံမွ အလုုပ္ရွင္မ်ား၏ လူမဆန္ေသာအျပဳအမူမ်ားေၾကာင့္ အင္ဒိုုနီးရွားအစိုုးရသည္ ၂၀၀၉ ခုုႏွစ္၊ ဇြန္လတြင္ မေလးရွားသိုု ့ ယင္းႏိုုင္ငံသူမ်ားအား အိမ္ေဖာ္အျဖစ္ ေစလႊတ္ျခင္းကိုု ရပ္ဆိုုင္းခဲ့ျပီး မေလးရွားအစိုုးရထံ အင္ဒိုုအိမ္ေဖာ္မ်ား အား လူ႕အခြင့္အေရးဆိုုင္ရာ ကာကြယ္ေပး ရန္ ေတာင္းဆိုုမႈမ်ား ျပဳလုုပ္ခဲ့သည္။ မေလးရွားႏိုုင္ငံ၏ လူေနမႈပံုုစံအရ အိမ္ေဖာ္မ်ားမွ မိသားစုုတိုုင္းလိုုလိုုအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုုအပ္ေသာေၾကာင့္ မေလး ရွားအစိုုးရမွ အင္ဒိုုနီးရွားအစိုုးရႏွင့္ ထပ္မံညွိႏႈိင္းမႈမ်ား ျပဳလုုပ္ခဲ့သည္။ ၂၀၁၁ ခုုႏွစ္၊ ႏွစ္ကုုန္ပိုုင္းတြင္မူ အင္ဒိုုနီးရွားအစိုုးရမွ ယင္းတိုု႕ သေဘာထားကိုု အတိအလင္း ဤသိုု႕ေၾကျငာခဲ့သည္။
‘တစ္လကိုု လစာ ရင္းဂစ္ ၄၀၀, ၅၀၀ ေလာက္နဲ႕တေန႕ကိုု ၁၈နာရီမွ နာရီ၂၀ ထိ ကြ်ဲလိုုႏြားလိုု လုုပ္ရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးေတြ မရွိေစခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္လကိုု လစာအနည္းဆံုုးရင္းဂစ္ ၇၀၀ ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ယင္းလစာမွာလည္း အလုုပ္တာဝန္တစ္ခုုတည္းအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ကေလးထိန္းဖိုု႕ အတြက္ လစာ ရင္းဂစ္ ၇၀၀ ေပးျပီး ေခၚထားတဲ့ အိမ္ေဖာ္တစ္ဦးကိုု အိမ္မႈကိစၥေတြလုုပ္ေစခ်င္ရင္ ေနာက္ထပ္လစာ အပိုုေဆာင္းေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။’
ထိုုေၾကျငာခ်က္ေၾကာင့္ အိမ္ေဖာ္ေခၚယူလိုုေသာ မေလးရွားမိသားစုုမ်ားအၾကား အုုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ အမ်ားစုုမွာ ဤမွ်လစာကိုုေစ်း ႀကီးသည္ဟုု ထင္ၾကသည္။ လက္ရွိအိမ္ေဖာ္တစ္ဦး၏လစာမွာ ရင္းဂစ္ ၅၀၀ မွ်သာရွိသည္။ ထိုု႔ေၾကာင့္လည္း မေလးရွားဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ Datuk Seri Najib Tun Razak မွ ယခုုႏွစ္ မတ္လတြင္း ျမန္မာႏိုုင္ငံသိုု႕ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီးစဥ္အျဖစ္လာေရာက္စဥ္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားအိမ္ေဖာ္အျဖစ္ေခၚယူလိုုေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
မေလးရွားအလုုပ္ရွင္မ်ားသည္ အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ားအားညွင္းပန္းႏွိပ္စက္တတ္ေၾကာင္း မၾကာခဏဆိုုသလိုုပင္ သတင္းစာမ်ားမွလည္းေကာင္း၊ တဆင့္ စကားျဖင့္လည္းေကာင္း ၾကားရတတ္သည္။ ကိုုယ္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုုအား ေရးျပခ်င္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္ခန္႕ကျဖစ္ပါသည္။ ထိုုစဥ္က ကြ်န္မသည္ မေလးရွားတြင္ အလုုပ္လုုပ္ဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္မ၏ ေဘးအိမ္တြင္ သားသမီးမရွိေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံမွ Wati ဆိုုသူ ၁၉ႏွစ္အရြယ္ အိမ္ေဖာ္ မေလးတေယာက္အား ငွားထားပါသည္။ အတိုုခ်ဳပ္ဆိုုရပါလွ်င္ အိမ္ရွင္အမ်ိဳးသား၏ မၾကာခဏမတရားျပဳက်င့္မႈကိုုခံရရွာေသာ Wati တေယာက္ လပိုုင္းအတြင္း ကိုုယ္ေလးလက္ဝန္ ရွိလာပါသည္။ ကေလးမ်က္ႏွာျမင္ေသာအခါ မိန္းကေလးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အႏွီလင္မယားမွ မေမြးလိုုဟုု ဆိုုပါ သည္။ ထိုုကေလး ဘာျဖစ္ေလသနည္း။ ဆက္ပါမည္။ အႏွီ လူ႔တိရစာၦန္ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ လပိုုင္းသာရွိေသာ ကေလးငယ္အား အင္ဒိုုနီးရွား၊ Batam မွ နာမည္ႀကီး လူကုုန္ကူးဂိုုဏ္းမွတဆင့္ ျပည့္တန္ဆာအိမ္သိုု႕ ရင္းဂစ္ ၇၀၀၀ ျဖင့္ ေရာင္းခ်လိုုက္ေလသည္။ ေနာက္ထပ္ျဖစ္ရပ္တစ္ခုုကိုု ထပ္၍ ေျပာျပ ခ်င္ပါေသးသည္။ မယံုုလွ်င္ ပံုုျပင္ဟုုသာမွတ္ပါ။ သိုု႕ေသာ္ ပံုုျပင္မဟုုတ္ပါ။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာေသာ မိသားစုုတစ္ခုုတြင္ သားတစ္ေယာက္ ရွိပါသည္။ အဆိုု ပါသားသည္ ထိုုစဥ္က ၁၅ႏွစ္အရြယ္ ျဖစ္ပါသည္။ သူတိုု႕အိမ္တြင္အသက္ ၂၂ႏွစ္အရြယ္ အိမ္ေဖာ္မေလး ရွိပါသည္။ Ahmar ဟုုေခၚပါသည္။
အင္ဒိုုမေလးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သားျဖစ္သူသည္ မူးယစ္ေဆးဝါးသံုုးစြဲျခင္းကိုု မလိုုလားေသာ မိဘမ်ားမွ အိမ္ေဖာ္မေလး Ahmar အား သားျဖစ္သူ၏ တေန႕တာ လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်ကိုု ေစာင့္ၾကည့္ေနေစၿပီး ေဆးလိပ္ခိုုးေသာက္ပါက ၄င္းတိုု႕အား အသိေပးရန္ မွာၾကားထားခဲ့သည္။ Ahmar တေယာက္ တာဝန္ေက်ရွာပါသည္။ ထိုု႕ေၾကာင့္လည္း ထိုုသူငယ္ေလးမွ အာဃာတထားကာ မိဘမ်ား နယ္ေဝးသိုု႕ ခရီးထြက္ေနစဥ္တြင္ အေပါင္းအပါတစုုအား အိမ္ သိုု႕ေခၚကာ လက္စားေခ်ေလေတာ့သည္။ မည္သိုု႕လက္စားေခ်ေလသနည္း။ နားႏွင့္မနာ ဖဝါးႏွင့္နားေတာ္မူၾကပါရွင့္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးရွာေသာ သနားစရာ Ahmar ေလးအား သူတို႔တေတြမွ ဝိုုင္းဝန္းခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားၾကကာ အိမ္တြင္ ေမြးထားေသာ ေခြးထီးႀကီးႏွင့္ အတင္းအၾကပ္ အဝွာဟိုုဒင္း သံဝါသမႈကိုု ဇြတ္အတင္း သြတ္သြင္းခဲ့ၾကပါသတဲ့။ ကေလးမခမ်ာမွာ သူတို႔တေတြ၏ ဝိုုင္းဝန္းရိုုက္ႏွက္မႈေၾကာင့္ ေဆးရံုုေရာက္ျပီး မၾကာခင္မွာပင္ အသက္ေပ်ာက္ခဲ့ သည္။ ေငြေၾကးျပည့္စံုုေသာ မိဘမ်ား၏ ဝိုုင္းဝန္ဖံုုးဖိမႈေၾကာင့္ တုိင္းသိျပည္သိ မျဖစ္ခဲ့ေသာ္ျငား ထိုုသတင္းသည္ နီးစပ္ရာအသိုုင္းအဝိုုင္းတြင္မွာေတာ့ ဟိုုးဟိုုးေက်ာ္ခဲ႕ေလသည္။
မေလးရွားႏိုုင္ငံတြင္ အိမ္ေဖာ္အျဖစ္ လာေရာက္ေနထိုုင္သူ အာရွႏိုုင္ငံမ်ားမွ ညီမေလးမ်ား သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ရွိေနပါသည္။ မိသားစုုအတြက္ အိုုးပစ္အိမ္ပစ္ စြန္႕စားရုုန္းကုန္ရွာေသာ အႏွီမိန္းကေလးမ်ားထဲတြင္ Wati တိုု႕လိုု၊ Siti တိုု႕လိုု ကံဆိုုးရွာသူ ညီမေလးမ်ား မည္ေရြ႕မည္မွ် ရွိေပမည္နည္း။
အကယ္၍မ်ား….အကယ္၍မ်ားေပါ့ေလ မိမိႏွင့္ နီးစပ္ရာ ျမန္မာမေလးမ်ားမွ ‘မမေရ၊ မေလးရွားမွာ အိမ္ေဖာ္လုုပ္ရင္ေကာင္းမလား’ေမးလာပါက ကြ်န္မ တြင္ အေျဖတစ္ခုု အဆင္သင့္ရွိေနပါသည္။
‘ညီမေလးရယ္၊ ကိုုယ့္အိမ္ကိုုယ့္ရာနဲ႕တူတဲ့ အမိျမန္မာျပည္မွာပဲ ေနပါ’ ဟူ၏။
အပိုင္း(၂)
တိုုးတက္ေျပာင္းလဲလာေသာ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္အညီ မေလးရွားႏိုုင္ငံ၏ လူေနမႈစနစ္သည္လည္း တဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းလဲလာခဲ့ရသည္။ ယခင္က အိမ္ေထာင္တစ္ခုုတြင္ အဝတ္ေလွ်ာ္၊ ကေလးထိန္းစေသာ အိမ္မႈကိစၥမ်ားကိုု တာဝန္ယူခဲ့ေသာ မေလးရွားအိမ္ရွင္မမ်ားသည္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုုင္း မွ စ၍ ခင္ပြန္းျဖစ္သူႏွင့္ တန္းတူရည္တူ တက္ညီလက္ညီ မိသားစုုအတြက္ ရုုန္းကန္လာၾကသည္။ ထိုုသိုု႕ေသာ အိမ္ရွင္မမ်ားအတြက္ အိမ္ေထာင့္တာဝန္ ကိုု ကူညီထိန္းသိမ္းေပးရန္ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ အိမ္ေဖာ္မ်ားကိုု လိုုအပ္လာခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႕ ေငြေၾကးျပည့္စံုုေသာ မိသားစုုမ်ားတြင္မူကား အိမ္ေထာင္ရွင္မ မ်ားသည္ ပင္ပန္းသည္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ မိသားစုု၏ ဝိစိကိစၥအဝဝကိုု ေဆာင္ရြက္ရန္ အိမ္ေဖာ္မ်ားကိုု အားထားၾကသည္။
မည္သိုု႕ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ သိန္းႏွင့္ခ်ီေနေသာ အာရွႏိုုင္ငံကေလးမ်ားမွ အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ားသည္ မေလးရွားမိသားစုုမ်ားအၾကားဝယ္ မိေဝးဖေဝး ဝမ္းေရး အတြက္ ရုုန္းကန္ရရွာသည္။
မေလးရွားႏိုုင္ငံသား အလုပ္႐ွင္မ်ားသည္ အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ားကိုု ေျမနိမ့္ရာလွံစိုုက္ ႏိုုင္ထက္စီးနင္း ျပဳမူသည္ဟူေသာ နာမည္ဆိုုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားသည္။ ၂၀၀၉ ခုုႏွစ္ ႏွစ္လည္ပိုုင္းတြင္ ထိုုသိုု႕ေသာ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ အင္ဒိုုနီးရွားႏိုုင္ငံမ်ားမွ မေလးရွားသိုု႕ အိမ္ေဖာ္မိန္းကေလးမ်ားေစ လႊတ္ျခင္းကိုု ဆိုုင္းငံ့ခဲ့သည္။ ထိုုအခါ မေလးရွားအစိုုးရမွ အျခားအာရွႏိုုင္ငံျဖစ္ေသာ ကမ္ေဘာဒီးယားႏိုုင္ငံမွ အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ားကိုု တင္သြင္းခဲ့ရသည္။ ၂၀၀၉ ခုုႏွစ္မွ ၂၀၁၁ ခုုႏွစ္ကုုန္အထိ မေလးရွားႏိုုင္ငံတြင္ အလုုပ္လုုပ္ေသာ ကမ္ေဘာဒီးယားအိမ္ေဖာ္မေလးမ်ား ဦးေရမွာ ၅၀,၀၀၀ ေက်ာ္ခန္႕ ရွိသည္။
ဘာသာစကားအခက္အခဲရွိေသာ အႏွီ ကမ္ေဘာဒီးယား အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ား၏ဘဝမွာ အင္ဒိုုမေလးမ်ားကဲ့သိုု႕ပင္ ကံအေၾကာင္းမလွ၍ ရက္စက္ တတ္ေသာ အလုုပ္ရွင္မ်ိဳးႏွင့္ ႀကံဳရသည္ကမ်ားသည္။ ႏွစ္ႏိုုင္ငံအစိုုုုးရအၾကား သေဘာတူညီမႈမ်ားရွိပါသည္ဟုု ဆိုုေသာ္ျငား အႏွီ ကေလးမမ်ားကို ကာကြယ္ေပးႏိုုင္ေသာ ဥပေဒ သတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိျခင္းေၾကာင့္ ကမ္ေဘာဒီးယားမွ အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ားသည္လည္း ညွင္းပန္းမႈဒဏ္ႏွင့္ မလြတ္ ကင္းရွာေပ။
Human Rights Watch ၏ မွတ္တမ္းမ်ားအရ ကမ္ေဘာဒီယားအိမ္ေဖာ္မေလးမ်ား၏ လစာေငြသည္ ရင္းဂစ္ ၄၀၀ မွ ၆၅၀အတြင္း ျဖစ္သည္။
အိမ္ေဖာ္ မေလးမ်ား အမ်ားစုုသည္ လစာကိုု ပံုုမွန္မရၾကဟုု ဆိုုသည္။ တရက္လွ်င္ နာရီ ၂၀မွ် အလုုပ္ လုုပ္ၾကရၿပီး ထမင္းဝေအာင္ မစားရဟုု ဆိုုသည္။ Human Rights Watch မွ ကမ္ေဘာဒီးယား အိမ္ေဖာ္မေလး ၈၀ ဦးခန္႕ႏွင့္ေတြ႕ဆံုုေမးျမန္းခဲ့ရာ ထက္ဝက္ခန္႕သည္ ေန႕စဥ္လိုုပင္ အလုုပ္ရွင္၏ ကိုုယ္ ထိလက္ေရာက္ ရိုုက္ႏွက္မႈကိုု ခံၾကရၿပီး (၃) ဦးမွာမူ အဓမၼ ျပဳက်င့္ခံရသည္ဟုု ဆိုုသည္။
မေလးရွားႏိုုင္ငံရွိ လူ႕အခြင့္အေရး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုုျဖစ္ေသာ Tenaganita သည္ သက္ဆိုုင္ရာႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္၍ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရေသာ ခိုုကိုုးရာမဲ့ အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ားကိုု အကူအညီမ်ားစြာ ေပးေနေသာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုုျဖစ္သည္။ ထိုုသိုု႕ Tenaganita မွ အကူ အညီကိုု ရယူခဲ့ေသာ ကမ္ေဘာဒီးယား အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ားထဲတြင္ အသက္ ၃၁ႏွစ္အရြယ္ Hok Pov လည္းပါဝင္သည္။ သူမသည္ ၂၀၁၀ ခုုႏွစ္၊ ဧၿပီလ တြင္ မေလးရွားသိုု႕ လာေရာက္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ Hok Pov က သူမ၏ အျဖစ္ကို ဤသိုု႕ ေျပာျပခဲ့သည္။
“မေလးရွားကိုု ေရာက္ျပီး ၆ ပတ္အတြင္းမွာ ကြ်န္မကိုုယ္အေလးခ်ိန္ ၁၀ ကီလိုုက်ခဲ့ပါတယ္။ တေန႕ကိုု နာရီ၂၀ မနားတမ္းအလုုပ္လုုပ္ရတဲ့အျပင္ ထမင္း ကိုု ဝေအာင္ မေကြ်းပါဘူး။ အလုုပ္ရွင္လင္မယားက မၾကာခဏဆိုုသလိုု ကြ်န္မကိုု ပါးရိုုက္၊ လက္သီးနဲ႕ထိုုး၊ ကန္ေက်ာက္ရိုုက္ႏွက္တတ္ပါတယ္။ တခါ ကလည္း သြားကြ်တ္တဲ့အထိ ပါးရိုုက္ပါတယ္။ ေကြ်းေတာ့ သူတိုု႕အက်န္ ၾကက္ရိုုးတိုု႕ဘာတိုု႕ အရိုုးအရင္းကိုု ေကြ်းတာပါ။
ဆာလြန္းေတာ့လည္း ဘာေကြ်းေကြ်းစားရပါတယ္။ ဒါအျပင္ ကြ်န္မကိုု ကတံုုးတံုုးပစ္ပါတယ္။ လစာလည္း မေပးပါဘူး” ဟုုဆိုုသည္။
Tenaganita မွ တာဝန္ရွိသူမ်ားက Hok Pov ကိုုယ္စား သက္ဆိုုင္ရာထံ တိုုင္ၾကားခဲ့ေသာ္လည္း အေထာက္အထားခိုုင္လံုုျခင္းမရွိဟုု ဆိုုကာ အေရး ယူျခင္း မရွိခဲ့ေခ်။ Hok Pov ၏ လစာေငြကိုုလည္း Tenaganita မွပင္ သူမကိုုယ္စား အလုုပ္ရွင္ထံ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းခံခဲ့ေသာ္လည္း ယေန႕ထက္ တိုုင္ ေပးေခ်ျခင္း မရွိေခ်။
Men Chaveasna သည္လည္း Hok Pov ကဲ့သိုု႕ပင္ Tenaganita မွ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ထားရသူ ျဖစ္သည္။ သူမသည္ မေလးရွားႏိုုင္ငံတြင္ အိမ္ေဖာ္ အျဖစ္ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာလုုပ္ခဲ့ၿပီး ထိုုကာလအတြင္း လစာေငြ တျပားမွ် ရရွိျခင္း မရွိသည့္အျပင္ အလုုပ္ရွင္ျဖစ္သူမွ သူမအား ေလဆိပ္တြင္ စြန္႕ပစ္ခဲ့သည္။ Tenaganita ၏ အကူအညီျဖင့္ သူမ၏ အလုုပ္ရွင္ကိုု တရားစြဲဆိုုခဲ့ပါေသာ္လည္း သူမ၏ အမႈမွာ အေၾကာင္းမဲ့ ဆိုုင္းငံ့ျခင္းခံခဲ့ရၿပီး သူမ၏ လစာေငြ စုုစုုေပါင္း ရင္းဂစ္ ၇၀၀၀ ေက်ာ္ကိုု ယေန႕ထိတိုုင္ လက္ခံရရွိျခင္း မရွိေခ်။
အလားတူ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕ ႀကံဳေတြ႕ရသူ ေနာက္တစ္ဦးမွာ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ Orn Eak ျဖစ္သည္။ သူမသည္လည္း ကမ္ေဘာဒီးယားမွပင္ျဖစ္သည္။ Orn Eak သည္ ၂၀၁၀ ခုုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုုင္းတြင္ မေလးရွားႏိုုင္ငံ၊ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ သိုု႕ လာေရာက္ခဲ့သည္။ သူမသည္ နားရက္မရွိ၊ နားခ်ိန္မရွိ အလုုပ္ရွင္၏ မိခင္ လူမမာကိုု ျပဳစုုရရွာသည္။
မၾကာခဏ ဆိုုသလိုု လူမမာ အမယ္အိုု၏ ကုုတ္ဖဲ့ျခင္း၊ ကန္ေက်ာက္ရိုုက္ႏွက္ျခင္းကိုု ခံရရွာၿပီး တေန႕လွ်င္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ တစ္ထုုပ္သာ စားရသည္ဟုု ဆိုုသည္။ သက္တမ္းေစ့၍ ေနရပ္သိုု႕ ျပန္လိုေသာအခါ အလုုပ္ရွင္မွ လစာ တျပားမွ်မေပးပဲ ေလယာဥ္ေပၚ တင္လႊတ္ခဲ့သည္။ ေနရပ္ျဖစ္ေသာ ဖႏြမ္းပင္ သိုု႕ ေရာက္ေသာအခါ Orn Eak ခမ်ာ သူမကိုု ေစလႊတ္ ခဲ့ေသာ အိမ္ေဖာ္ေအးဂ်င့္ထံ အားကိုုးတႀကီး သြားရွာပါသည္။ သိုု႕ေသာ္ ခမ်ာမွာ ေအးဂ်င့္၏ ရံုုးခန္းတြင္ ေယာက်ၤားႀကီး ေလး ငါးေယာက္၏ ဝိုုင္းဝန္းထိုုးႀကိတ္မႈကိုုခံရရွာျပန္သည္။ ေနာက္ဆံုုးတြင္ Orn Eak ၏ အေၾကာင္းၾကားမႈေၾကာင့္ မိခင္ျဖစ္ သူပါ လိုုက္လာခဲ့ၿပီး အဆံုုးတြင္ သူမရသင့္ေသာ လစာေငြ၏ ထက္ဝက္ကိုုသာ လက္ခံရရွိခဲ့သည္။
အခ်ိဳ႕ေသာ ကမ္ေဘာဒီးယားအိမ္ေဖာ္မေလးမ်ားမွာ ညွင္းပန္းမႈဒဏ္ကိုမခံႏိုင္ေလေသာေႀကာင့္ ကိုယ္လြတ္႐ုန္းကာ ထြက္ေျပးႀကသည္။ သို႔ရာတြင္ေဆြ မရွိ မ်ိဳးမ႐ွိ ဘာသာစကား မတတ္ကြ်မ္းေသာ ေရျခားေျမျခားတြင္ မည္သို႔႐ွင္သန္ႏိုင္ပါမည္နည္း။ အသက္ ၁၉ႏွစ္အ႐ြယ္ Thong သည္ အလုပ္႐ွင္၏ ႐ိုက္ႏွက္မႈကို မခံႏိုင္လြန္းေသာေႀကာင့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ပင္မယူႏိုင္ပဲ ကိုယ္လြတ္႐ုန္းထြက္ေျပးခဲ႔သည္။ ခိုကိုးရာမဲ႔ Thong သည္ လမ္းတြင္ေတြ႕ေသာ သူစိမ္းအမ်ိဳးသားတစ္ဦးအား သံ႐ံုးသို႔လိုက္ပို႔ေပးပါရန္ အားကိုးတႀကီးအကူအညီ ေတာင္းခံ႐ွာသည္။ Thong ကံဆိုး႐ွာပါသည္။ အႏွီ အမ်ိဳးသားသည္ ကား ဥပေဒ အျပင္ဘက္မွလူ ျဖစ္ေနေခ်ေတာ့သည္။ သေကာင့္သားသည္ Thong အား သံ႐ံုးအစား သူ၏ေနအိမ္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။
၄င္း၏ ေနအိမ္၌ Thong အား လႏွင့္ခ်ီ၍ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ႔ၿပီး ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္႐ံုမွ်မက လိင္ေက်းကြ်န္အျဖစ္ သြတ္သြင္းခဲ့သည္။ ထိုသေကာင့္သား အား ရဲမွ အျခားေသာ ျပစ္မႈမ်ားအတြက္ ဝင္ေရာက္ဖမ္းဆီးေသာအခါ ၄င္းခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေသာ Thong ကို ႐ွာေဖြေတြ႔႐ွိခဲ႔သည္။ ထိုုစဥ္က Thong တြင္ ႏိုုင္ငံ ကူးလက္မွတ္ မရွိေလေသာေၾကာင့္ သူမအား မေလးရွား လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးမွ ေထာင္ဒဏ္ ၇ လ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ သနားစရာ သူမသည္ လူယုုတ္မာ၏ အဓမၼျပဳက်င့္မႈေၾကာင့္ ရရွိလာေသာ ကိုုယ္ဝန္ကိုု ေထာင္ထဲတြင္ပင္ ကေလးမ်က္ႏွာျမင္ခဲ့ရသည္။
ယင္းသိုု႕ ကမ္ေဘာဒီးယား အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ားအား မေလးရွားအလုုပ္ရွင္မ်ားမွ ညွင္းပန္း၍ တိုုင္ၾကားမႈမ်ားသည္ ၂၀၀၉ မွ ၂၀၁၁ ႏွစ္ကုုန္အထိ အမႈေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ခဲ့သည္။ ၂၀၁၁ခုုႏွစ္၊ ေအာက္တိုုဘာလတြင္ ကမ္ေဘာဒီးယား အစိုုးရမွ ၄င္းႏိုုင္ငံသား မိန္းကေလးမ်ားကိုု မေလးရွားႏိုုင္ငံသိုု႕ အိမ္ေဖာ္အျဖစ္ ထပ္မံေစလႊတ္ျခင္းမျပဳရန္ ဆံုုးျဖတ္ခဲ့သည္။ မေလးရွားႏိုုင္ငံဆိုုင္ရာ ကမ္ေဘာဒီးယား သံအမတ္ Norodom Arunrasmy မွ ၄င္း၏ သေဘာထားကိုု ဤသိုု႕ေျပာၾကား ခဲ့သည္။
“မေလးရွားႏိုုင္ငံဟာ ကြ်န္မတိုု႕ ကမ္ေဘာဒီယား အမ်ိဳးသမီး အိမ္ေဖာ္မေလးေတြကိုု အဆိုုးရြားဆံုုး ဆက္ဆံတဲ့ ႏိုုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္မတိုု႕ မိန္းကေလးေတြ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရေလတိုုင္း သက္ဆိုုင္ရာကိုုတိုုင္ၾကားေသာ္ျငား မည္သည့္ဌာန၊ အဖြဲ႕အစည္းကမွ အေရးတယူျပဳျခင္း မရွိ ခဲ့ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ မေလးရွား လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးမွလည္း ဒီလိုုကိစၥေတြကိုု ေျဖရွင္းေပးျခင္း မရွိပါဘူး” ဟုု ဆိုုသည္။
ဘာသာစကား နားလည္တတ္ကြ်မ္းျခင္းမရွိေသာ တျပည္ရပ္ျခားတြင္ မိဘေမာင္ဖြားမပါ၊ မိမိဘဝအား အလုုပ္ရွင္၏ လက္သိုု႕ ဝကြက္အပ္လိုုက္ရမည့္ အျဖစ္မ်ိဳးသည္ လမိုုက္ညဝယ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးစပ္၌ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ျခင္းႏွင့္တူ၏။
ေအးဂ်င့္ဟူသည္ကား ရႊန္းရႊန္းေဝေအာင္ ေျပာ၍ ဆြယ္တရားေဟာမည္ ျဖစ္၏။ မည္သိုု႕ပင္ ႏွစ္ႏိုုင္ငံ အစိုုးရခ်င္း သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ရွိေစကာမူ အမိေျမ၏ ျပင္ပတြင္ က်ားသနားမွ ႏြားခ်မ္းသာရေသာ ဘဝမ်ိဳးကိုုသာ ရင္ဆိုုင္ရေပမည္။
မိမိတိုု႕ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားအား အင္ဒိုုနီးရွားႏွင့္ ကမ္ေဘာဒီးယားမွ အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ားကဲ့သိုု႕ နစ္နာသြားမွာ စိုုးလွသည္။
အႏၱရာယ္ အျပည့္ႏွင့္ ဤခေယာင္းလမ္းကိုု မေလွ်ာက္လွမ္းေစခ်င္ပါ။ ထပ္ၿပီး ေျပာပါရေစ။
“ညီမေလးရယ္ ….. အိမ္မွာပဲေနပါ။”
မွီညႊန္းကိုုးကား-
http://khmerization.blogspot.com/2012/01/cambodian-maids-need-legal-protection.html
Qing Minya (Facebook-မွကူးယူေဖၚျပပါသည္။)
mratnaing
